Jasna strona San Luca

   Pisałem na blogu o ciemnej stronie San Luca tj. o tym jak to miasteczko stało się sercem kalabryjskiej mafii. Oddając jednak sprawiedliwość tej miejscowości trzeba także wspomnieć o tym, że to kalabryjskie miasteczko może się poszczycić wydaniem jednego z wybitniejszych włoskich pisarzy XX wieku.

Corrado Alvaro. Źródło : https://www.vagabondvoices.co.uk/corrado-alvaro

  Corrado Alvaro, bo o nim mowa, urodził się w San Luca 15 kwietnia 1895 roku. Szybko jednak opuścił kalabryjską ojczyznę i przeniósł się na Północ. Alvaro kształcił się w jezuickich szkołach z internatem w Rzymie i Umbrii. W 1919 ukończył studia na Uniwersytecie Mediolańskim z tytułem w literaturze. Następnie zaczął pracę jako dziennikarz i krytyk literacki w dwóch dziennikach, bolońskiej Il Resto di Carlino i  słynnej mediolańskiej Corriere della Sera. 

  W czasie pierwszej wojny światowej służył w armii jako oficer. Po wojnie pracował w Paryżu. Szybko też związał się z ruchem antyfaszystowskim. Jego pierwsza powieść L'uomo nel labirinto dotyczyła włoskiego faszyzmu. W związku z tym, że był zdecydowanym antyfaszystą, naraził się Mussoliniemu.  Lata 30 to jego podróż po Europie, Bliskim Wschodzie i Związku Sowieckim. W 1938 wydał L'uomo è forte – napisaną po pobycie w ZSRR obronę jednostki przed uciskiem totalitaryzmu.

  Po drugiej wojnie światowej Alvaro powrócił do Włoch. Ponownie pracował dla znaczących dzienników jako korespondent, krytyk teatralny i filmowy oraz redaktor. W 1947 został wybrany sekretarzem Włoskiego Stowarzyszenia Pisarzy. Urząd ten pełnił do swojej śmierci.

  Rok 1951 przyniósł Alvaro Premio Strega, najbardziej prestiżową włoską nagrodę literacką. Przypadła mu ona za Quasi una vita, będącą pamiętnikiem pisarza. W swej twórczości nie zapominał o rodzinnej Kalabrii. W roku 1930 po raz pierwszy został opublikowany zbiór trzynastu opowiadań Gente in Aspromonte. Opowiadania te uznawane są za jedne z wybitniejszych dzień włoskiego południa. Opowiadają o surowości życia w Aspromonte na początku XX wieku. Za tę publikację w 1931 roku otrzymał nagrodę czasopisma La Stampa.

  Alvaro był jednym z pierwszych włoskich autorów, którzy pisali o kalabryjskiej mafii 'ndrangfecie.

   Wśród dzieł Corrado Alvaro należy wymienić :

• Polsi, nell'arte, nella leggenda, e nella storia (1912)
• Poesie grigioverdi (1917)
• La siepe e l'orto (1920)
• L'uomo del labirinto (1926)
• L'amata alla finestra (1929)
• Vent'anni (1930)
• Gente in Aspromonte (Ludzie z Aspromonte, 1930, w 1931 nagroda czasopisma La Stampa)
• La signora dell'isola; racconti (1931)
• Maestri del diluvio; viaggio nella Russia sovietica (1935)
• L'uomo è forte (1938, w 940 nagroda od Accademia Nazionale dei Linzei)
• Incontri d'amore (1940)
• Viaggio in Russia (1943)
• L'età breve (1946; pierwsza powieść z serii Memorie del mondo sommerso)
• Lunga notte di Medea, tragedia in due tempi (1949)
• Quasi una vita. Giornale di uno scrittore (1950, w 1951 Nagroda Stregi)
• Il nostro tempo e la speranza. Saggi di vita contemporanea (1952)
• Un fatto di cronaca. Settantacinque racconti (1955)
• Colore di Berlino. Viaggio in Germania (2001).
  
  Corrado Alvaro zmarł 11 czerwca 1956 roku w Rzymie. Niewątpliwie był wybitną postacią włoskiej literatury oraz propagatorem trudnego kalabryjskiego życia.